Do chrztu potrzebnymi dokumentami są:
- akt urodzenia dziecka
- zaświadczenia z parafii chrzestnych, że mogą pełnić funkcję chrzestnych (czasem rodzice przedstawiają akt bierzmowania, to nie o ten dokument chodzi).
Chrzest jest sakramentem wprowadzającym do wspólnoty z Bogiem i Kościołem. W Kościele chrzest jest przyjmowany tuż po urodzeniu dziecka i to rodzice przyjmują na siebie obowiązek wychowania w wierze. Bardzo ważnymi osobami są chrzestni, którzy winni wspomagać rodziców dziecka.
Chrzestnych dla dzieci wybierają rodzice. Kiedy jednak do sakramentu przystępuje osoba dorosła to sama wskazuje chrzestnego. Chrzestnych może wskazać też proboszcz albo szafarz chrztu. W sytuacjach wątpliwych dotyczących kandydata na chrzestnego ksiądz proboszcz może zwrócić się do ordynariusza z prośbą o dyspensę.
Zgodnie z nauką Kościoła do przyjęcia zadań chrzestnego może być dopuszczona osoba, która jest katolikiem, skończyła 16 lat, przyjęła sakramenty Komunii św. oraz bierzmowania. Ponadto musi prowadzić życie zgodne z wiarą i mieć intencje pełnienia obowiązków chrzestnego. Ochrzczony niekatolik również może być chrzestnym, ale tylko wtedy, gdy drugi chrzestny jest katolikiem. Wówczas niekatolik jest tylko świadkiem chrztu.
Chrzestnym nie może być osoba niepraktykująca, żyjąca w konkubinacie, a także w związkach niesakramentalnych czy „partnerskich”
Kan. 872 – Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.
Kan. 873 – Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.
Kan. 874 –
§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1° jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2° ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3° jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4° jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5° nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.